ya benim dediğim şununla alakalıydı

hikaye (7) kaybeden (6) yalnızlık (3) şarkı (3) Infector of Souls (2) Terror's End (2) dans (2) dükkan (2) esnaf (2) kadın (2) konser (2) madde bağımlılığı (2) mahalle maçı (2) mesela (2) mesene (2) odun (2) oyun (2) performans (2) sokak (2) video (2) yalnızlar (2) yollar (2) 1954 (1) Akara (1) CAIRN (1) Diablo (1) Federal Almanya (1) Grand Vizier of Chaos (1) Hellforge Hammer (1) Lord De Seis (1) Mephisto (1) Soulstone (1) ah muhsin ünlü (1) akustik (1) akşamlar (1) alexi murdoch (1) anahtar (1) askerlik (1) aydınlık (1) aylin (1) ayna (1) balkon (1) bayram (1) bek (1) ben (1) cenk (1) chungking express (1) coldplay (1) davul (1) denizkızları (1) despot köşeler (1) discman (1) doktor (1) durak (1) e (1) earl's court (1) emin olmak (1) erkek (1) eski şehir (1) farinelli (1) faye wong (1) fikr-i sabit (1) futbol (1) gece geçtiğimiz şehir (1) gitar (1) göklere (1) havlar (1) hayat (1) hayatta nasıl başarılı olunur (1) hayır (1) hırs (1) ikircikli ovaller (1) ilker kılıçer (1) ilyas başsoy (1) insan (1) isim-şehir (1) istanbul (1) iyilik güzellik (1) işler (1) k. (1) kaybeden tribi (1) kaybedenler kulübü (1) kelimeler (1) kendini kaybetmek (1) kesmeşeker (1) kişiliğin gücü (1) kulaklıklar (1) kupa (1) köpekler (1) kış (1) kış çocukları (1) let down (1) liderliğin sırları (1) lizarazu (1) marka (1) mağlup (1) müzik (1) nihilizm (1) orange sky (1) pantomim (1) pink floyd (1) pulse (1) renk (1) rio (1) rüyalar (1) sahil (1) shiver (1) sinek (1) sokak çocuğu (1) sol bek (1) su (1) söyleşi (1) söz (1) sığamıyorum (1) talcid (1) telefon (1) uçarım (1) vicdani ret (1) vinyl (1) yalnızlık notları (1) yellow (1) yerlere (1) yıldızlar (1) zaman (1) çin (1) İsviçre (1) ışık (1) şehirlerden bir şehir (1) 王菲-光之翼 (1)

İzleyiciler

Blogger tarafından desteklenmektedir.

şu kadar bu kadar

24 Ağustos 2010 Salı


Yanıldığımı anladığımda saat kaçtı? Önemi de yok. Artık hiçbir şeyin önemi yok. Ama balkonum var. Güneyde herhangi bir yerde herhangi bir zaman diliminde olmanın da bir önemi yok. Ama gökyüzünü seyredebiliyorum buradan. Yıldızlar birer birer düştüler. Yalnızlığa düştüler. Yıldızlar,  birer düştüler. Dinozorlar bile ölüp gittiler. Oysa o kadar büyüktüler. Bu bizim hiç şansımız yok demek oluyor..



Yalnızlığımı anladığımda hangi mevsimdeydim? Kış. Bir tebessüm zamanı. Karlar, beyazlar, evler, sobalar. Değil mi? Ama burası güneyde herhangi bir yerde herhangi bir zaman dilimi idi. Öyle. Burada kışın pek anlamı yok. Kış mevsiminde oralarda olmak lazım. Senin oralarda. Ben kışları severim. Bunu daha önce söylemiştim sana. Yani okumuştun daha doğrusu. Kış çocukları başkadır.. Daha sakindirler. Daha düşünceli. Ve daha yalnızdırlar. En azından benim tanıdıklarım.

Yeryüzündeki tüm yalnızların bencil olduklarını söylediğinde fazlasıyla haklıydın. Doğrusu, bencil olduğumu anladığımda, aslında o kadar mütevaziydim ki, söylediklerin kulaklarım arasında dolaşıp geri çıktı. Aslında söylediğin her söz, kulaklarım arasında kısa bir yolculuğa çıkıyorlardı. Çünkü ben sessizliği sevdim. Senin sessizliğin farkındı. Ama dinlemedin kendini. O yüzden de bilemedin. Ve benim hiç, ‘senden önce ve senden sonra’m olmadı. Belki de bende kabullenemediğin buydu. Öyle. Gitar çalmaya başladığım, ilk şarkımı yazdığım, ilk yalan söylediğim, hatta ilk düştüğüm zamanı milat olarak kabul edebilirdim. Ama bunu edemedim.

Telefon. Son zamanlarda mesene. İletişim sınırlarını zorluyoruz desene. Eskinin mektupları. Şimdi onlar şarkılarda. Eskinin aşkları. Şimdi onlar şarkılarda. Topluma mesaj kaygısı gütmeden sevdim oysa. Kaçık mektuplar da yazmadım. Aslında pek de başarılı değildim. Değildik. Bu jenerasyon organize ataklarda başarılı. Ama aynı başarıyı teke tek’te yakalayamadık. Göze hoş gelen futbol, iyiydi bize.. kendime ve taraftara..

Sabah uyandığımda ben olmayacağım. Yani o uyanan ben olmayacağım. Bunun farkındayım. Akşamları iyidir. Akşamları düşünüyorum. Akşamları yazıyorum. Bir ütüyü bir yelkenliye benzetecek kadar akşamdır da bazen, benim akşamlarım. Duymuştur bu kulaklar evet; ne açık denizlerden, ne o sularda yüzen denizkızlarından haberim yok diyemem. Evet, burada söylüyorum gerçeği, açık denizlerdeki, başka hiçbir şeye de benzemeyen denizkızlarından haberim var. İşte gerçek.. Biraz kaybeden tribi oldu ama sanki. Ama gerçek bu. Sakin ve iyi olmak..

Yaşamak iyidir; bundan da haberim var…


*: ŞehirRock için yazdığım yazı. 2008'de yayımlanmış olmalı. 


Jerry.


0 yorum:

Yorum Gönder

Cihan Mutlu

Cihan Mutlu
İstanbul'da yaşıyor. Mimar Sinan Üniversitesi Sanat Tarihi okudu.

Sercan Candemir

Sercan Candemir
Antalya'da yaşıyor. Elektrik-Elektronik Mühendisliği okudu. Kaybeden Tribi kurucu-solisti&şarkısözü yazarı

İlyas Cingöz

İlyas Cingöz
Eskişehir'de yaşıyor. Anadolu Üniversitesi Sinema-Televizyon okuyor.

beni beğeniyor musun?

Kaybeden Tribi fan page